Life in photos
I’m reading ‘The Churchill Factor’ by Boris Johnson.
This passage made me smile as I live in Belgium in 2021:
Demoracy means recognising that the voters have the righ to decide their own fate.
Ik lees momenteel ‘De Churchill Factor’ door Boris Johnson.
Deze passage deed mij lachen gezien in in 201 in België leef:
Democratie betekent erkennen dat de kiezers het recht hebben om over hun eigen lot te beslissen.
Two years ago I was walking in Brugge around Halloween and noticed this entrance. Spooky.
Twee jaar geleden wandelde in in Brugge in de Ezelstraat en zag er deze ingang. Spooky.
14 years I was a member of Flickr. Almost 9.000 photos. I started using Flickr after a my first photo host went out of business abruptly, forgotten their name now, but their platform was great.
I turned pro on Flickr and happily paid 37 USD per 2 years for that.
But Flickr changed owner and now they want 50 euro per year. And I’m not that photo active anymore, I was keeping is more or less as an archive and backup.
No way I’m paying 50 euro per year for something I don’t really actively use anymore.
So byebye, Flickr.
Thanks to everyone who followed me there.
14 jaar was ik lid bij Flickr, bijna 9.000 foto’s. Ik startte met Flickr nadat mij eerdere host plots faalde. Ben hun naam al lang vergeten, maar hun platform was super.
Ik betaalde 37 USD voor 2 jaar Flickr pro, meer dan zijn geld waard.
Maar Flickr heeft nu een nieuwe eigenaar en die wil 50 euro per jaar. En ik ben niet zo foto-actief meer, ik behield Flickr eerder als backup medium en archief.
Daarvoor ga ik geen 50 euro per jaar betalen. Dus au revoir, Flickr.
Bedankt aan alle vrienden die mij daar volgden.
In the V&A musem in London, a damaged sculpture of Gian Lorenzo Bernini’s nun Ludovica Albertoni on her death bed. The erotic pose and expression of the nun symbolises closeness to God. Happy Birthday, Gian Lorenzo.
In het V&A museum in Londen, een beschadigd beeld van de hand van Gian Lorenzo Bernini. De non Ludovia Albertoni op haar sterfbed. De erotische pose en gelaatsuitdrukking van de non staat symbool voor een gevoel van dicht zijn bij God. Gelukkige verjaardag, Gian Lorenzo.
My eldest son Tom & his partner Annelies gave me the complete works of William Shakespeare for my birthday. Heavy reading. Big book with thin pages and small letters. The mug I got some years ago when I visited Stratford upon Avon, the birthplace of the bard. His parental home is still intact.
Mijn oudste zoon en zijn partner Annelies deden mij de volledige werken van William Shakespeare kado voor mijn verjaardag. Zware lectuur. Groot boek met dunne bladzijden en kleine letters. De mok kocht ik enkele jaren geleden tijdens een bezoek aan Stratford upon Avon, de geboorteplaats van de bard. Zijn ouderlijk huis is nog intact.
Over a year without a holiday, which is hard for someone like me who likes holidays. So I’m thinking about two summers ago when we were in Cornwall, and I’d like to go back. This carving of a fish I discovered in Trelissick Gardens.
Intussen een jaar zonder vakantie achter de rug, wat niet gemakkelijk is voor een liefhebber van vakantie zoals ik. Dus denk ik terug aan twee zomers geleden toen wij in Cornwall waren. Ik zou graag terug gaan. Dit houtsnijwerk van een vis ontdekten wij in Trelissick Gardens.
The work below is not a Banksy, just something I photographed in Shoreditch, London.
I visited the film festival for the first time in Oostende and saw the film in the title of this post. I found it a little stretched, it was more documentary than film. The best part of it is the horrible situation in Betlehem that is made obvious. Shame on humanity.
Het werk hierboven is geen Banksy, ik fotografeerde iets tijdens een wandeling in Shoreditch, Londen.
Ik bezocht dit jaar voor de eerste keer het filmfestival in Oostende en zag de film met de titel van deze post. Ik vond het ietwat langgerekt, het was meer documentaire dan film. De verdienste ervan is dat het de schrijnende situatie in Betlehem aan het licht brengt. Een schade voor het menselijke ras.
Just outside of the maritime museum, a reminder of the great seaman’s hobby of botteling model ships.
Net buiten het maritieme museum in Greenwich, een herinnering aan de leuke zeemanshobby van model scheepjes in flessen te brengen.
I was disgusted and pleased together to find the H1, the mother of maritime timekeeping, in an office environement under the observatory behind a double layer of glass. Hence the poor quality of the photo. Shame on the conservator! On its voyage from India to England this clock lost under 2 seconds. Explaining the need for a H2, H3 and H4.
Ik was gedegouteerd en blij tegelijk om de H1, de moeder van maritieme tijdsmeting, in een bureauomgeving onder de sterrenwacht te ontdekken. Ze stak achter een dubbele laag glas, wat de slechte kwaliteit van de foto verklaart. Schande! Op haar reis van India naar Engeland verloor deze klok minder dan 2 seconden. Wat de nood aan een H2, H3 en H4 verklaart.
Visiting Greenwich lets you set your watch right, because it is where Greenwich Mean Time comes from. I had read about John Harrison’s efforts to construct clocks that could keep the right time at sea in function of navigation. In the main hall of the museum I found the collossal H2 and H3 clocks, beautiful pieces. The H4, which looks more like a comtemporary clock, without the visibly moving elements was on loan to a museum in the US. But where was the H1?
In Greenwich kan je natuurlijk je horloge juist zetten want ze vonden er de Greenwich Mean Time uit. Ik las over John Harrison’s inspanningen om klokken te maken die ter zee de juiste tijd konden houden in functie van navigatie. In de hoofdhal van het museum vond ik deze kolossale H2 en H3 kloppen, prachtige stukken. De H4, die er meer als een hedendaagse klok uitziet, zonder zichtbaar bewegende elementen, was uitgeleend aan een Amerikaans museum. Maar waar vond ik de H1?
pieterbie 